,,Siedem lat później” – J.L.Wiśniewski, D.Wellman [Recenzja]

Książka-wywiad to – myślę, że można tak powiedzieć – forma biografii, która staje się coraz bardziej popularna na rynku wydawniczym. Ostatnią tego typu lekturą, którą przeczytałam był głęboki i emocjonalny wywiad – rzeka Łukasza Maciejewskiego z Danutą Stenką (który gorąco polecam). Osobiście preferuję typowe biografie, jeśli natomiast ktoś chciałby przybliżyć sobie daną postać, bez szczegółowych opisów wydarzeń z jej życia, ta forma wypowiedzi jest idealna.

Janusza Leona Wiśniewskiego czytam od dawna. Niektóre jego książki zachwyciły mnie mniej, drugie urzekły bardziej. Zdecydowanie jednak wolę jego powieści niż opowiadania.
Dorotę Wellman cenię i szanuję. Za co? Za nieszablonowość, szczerość i tę pozytywną prostotę.
Książka zatem w rolach głównych z dwiema powyższymi osobami, musiała być wyjątkowa. I taka właśnie jest.
Dorota powoli, z wyczuciem przepytuje J. L. Wiśniewskiego początkowo na temat pracy naukowej w Niemczech, wydawanych książek i próbach przemycania swej pasji-chemii do tych książek właśnie:

Dalej o rynkach wydawniczych, polityce, by następnie przejść do tematów bardziej osobistych.

Otrzymujemy zatem cały wachlarz tematów, na który to dyskutować mogą jedynie osoby, które znają się bardzo dobrze. Co więcej, w rozmowie tej słychać, iż są nie tylko dobrymi znajomymi, ale i przyjaciółmi. Bardzo urzekł mnie sposób w  jaki Janusz mówi o spotkaniu Dorotą:

Rozmowa mimo tematów trudnych jest lekka, płynna. Rozmówcy doskonale się rozumieją, co rzeczywiście „słychać”. Dorota umiejętnie kieruje rozmową, sama nie raz dając się wciągnąć w dyskusję. Dopowiada,  kończy zdania, wspomina, żartuje, a kiedy trzeba kończy dosadną puentą, czy ciętą ripostą.
Czytelnik odnosi wrażenie, iż siedzi obok z filiżanką kawy podsłuchując dialog dwóch bliskich sobie osób.
Spokojnego, ułożonego, niezwykle inteligentnego, nieskażonego wyniosłością i pokłosiami sławy pisarza i naukowca w jednej osobie. Oraz spontanicznej, niezwykle sympatycznej, bystrej Doroty Wellman – kobiety z jajem,  którą notabene bardzo chciałabym poznać.
Dwie wydawałoby się tak różne osoby, doskonale uzupełniają się w rozmowie.

Od Janusza Leona Wiśniewskiego dowiadujemy się o bieżących wydarzeniach w kraju i zagranicą, sytuacji w Polsce, Rosji i w Niemczech. Wiśniewski nie unika porównań między Polską a Niemcami, mówi o swych poglądach politycznych, relacjach polsko-niemieckich.
Nie zabrakło dyskusji o Pani Pawłowicz, L.Balcerowiczu czy J. Korwina-Mikke.
Omawiają tematy trudne takie jak eutanazja, aborcja, in vitro. Toczą dyskusję o Kościele i uchodźcach. Dalej, o wspólnej książce z Iradą Wownenko, o miłości, jej fazach oraz o rodzinie i związkach Wiśniewskiego po rozstaniu z żoną.

Ta książka jest pasjonującą rozmową. Frapuje, zastanawia, pobudza do dalszych rozmyślań, ale też bawi i rozśmiesza. 
Żałuję tylko, że rozmowa jest tu w zamyśle jednostronna, osobą przepytującą jest Dorota, odpowiada Janusz.
Książka byłaby jeszcze ciekawsza, gdyby osoby te przepytywały siebie wzajemnie 🙂
Niemniej jednak polecam gorąco!

Premiera: 31 sierpnia 2016

Za możliwość zapoznania się z książką dziękuję
Wydawnictwu Znak Literanova

Reklama