Tak, to dziś! Premiera nowego cyklu powieściowego Joanny Jax „Zemsta i przebaczenie”!
Mam przyjemność być ambasadorką tej powieści, przybywam więc do Was z premierową recenzją pierwszego tomu cyklu „Zemsta i przebaczenie. Narodziny gniewu”!
Przepadam za powieściami historycznymi, szczególnie takimi jak właśnie „Zemsta i przebaczenie. Narodziny gniewu”, w której sam wątek historyczny jest bardzo dobrze wyważony, nie przytłaczając czytelnika ogromem dat i faktów, pozostając rzeczywiście tłem wydarzeń.
Powieść ta jest historią kilkorga osób z sobą powiązanych, których działania wpływają bezpośrednio na losy pozostałych. Joanna Jax genialnie nakreśliła typy osobowości oraz modele ludzkich zachowań, które w obliczu tragedii jaką jest wojna, ulegają zmianom.
Hanka, zaradna, opanowana i niezwykle utalentowana dziewczyna ze wsi, w obliczu tragedii – utraty rodziny, opuszczona przez męża stawia czoła wojennej rzeczywistości, walcząc o swoje marzenia i przetrwanie w opanowanej wojną Warszawie.
Alicja, przyjaciółka Hanki z rodzinnej miejscowości, zachęcona przez babkę, spontanicznie postanawia towarzyszyć przyjaciółce w próbie usamodzielnienia się i realizowania swych pasji w Warszawie. Trudność w odnalezieniu się w wojennej zawierusze oraz nieustająca wielka miłość do Juliana sprawiają, iż dziewczyna musi zweryfikować swój kodeks moralny.
,,[…] Może miała kochanków i tego najbardziej kontrowersyjnego, ale ona po prostu wykorzystywała mężczyzn. Jeśli nie mogła mieć tego, którego kochała, musiała zadowolić się tymi, których zsyłał los. Tak, szukała substytutu Juliana, nawet miłości, ale cóż z tego, kiedy jej głupie serce biło tylko do tego jedynego. […]”
Julian, młody, przystojny, szarmancki chłopak, urodzony w bogatej rodzinie, nieświadomy nienawiści, którą pała do niego przyrodni brat. Bohater ten jest chyba najbardziej naiwną i uczciwą osobą tej historii. Zaprzecza swym zachowaniem próżnemu i dumnemu ojcu. Jest niczego nieświadomą marionetką w rękach zarówno Emila jak i narzeczonej Adrianny.
Adrianna, młoda, urodzona w rodzinie, w której po szlachetnym pochodzeniu zostało jedynie nazwisko, wychowywana na księżniczkę dziewczyna zdaje się żyć w stworzonym przez siebie świecie. Można przypuszczać, iż nie jest to jej winą, a wielkim błędem rodziców, którzy wychowali nastolatkę o manierach zbuntowanej, wiecznie naburmuszonej dziewczynki. Jej niesamowita uroda dodatkowo pogłębia jej zadufanie w sobie. Mimo swego wyrachowania jest bardzo naiwna i łatwo wpada w sieć intryg stworzoną przez planującego od lat zemstę Emila.
Emil staje się tu osobą, którego zachowanie wpływa nie tylko na losy jego przyrodniego brata Juliana, ale też osób całkiem nie związanych z źródłem gniewu, które nim kieruje. To właśnie ten amok, złość na brata oraz pragnienie zemsty na Adriannie nadaje kierunek losom bohaterów powieści. Jego egoizm niestety najbardziej odbija się na losach siostry chłopaka, osobie bardzo lojalnej i poczciwej, która przez jego działania ma do stracenia najwięcej…
Wybuch wojny niweczy plany bohaterów, stawia ich w obliczu rzeczywistości, na którą młodzi ludzie nie są przygotowani. Warunki te uwalniają w nich emocje i zachowania których nie znali lub nie dopuszczali do głosu… Walka o przetrwanie, staje się walką o zachowanie honoru, resztek przyzwoitości.
,,[…] Zmieniły się priorytety, nagle życie okazywało się być najcenniejsze. Każdy następny dzień był niczym dar losu, dla wybrańców i szczęściarzy. Nie był czymś oczywistym, gdy doceniamy go tylko w chwilach życiowych tragedii i utraty bliskich. Tutaj codziennie i na niemal każdy roku dotykało się cierpienia. Może dlatego niektórzy już przywykli i przestali się bać, bo i tak ich życiem kierował ślepy los, a raczej spadająca bomba. […]”
Niestety, jak widzimy w przypadku Emila, gniew który zakorzenił się w jego sercu, niszczy nie tylko jego, ale i każdą z osób, które go otaczają. Chłopak za wszelką cenę stara się udowodnić każdemu z osobna swoją wartość. Niskie poczucie wartości nabyte w dzieciństwie powoduje, iż pragnienie wyrwania się z biedy, zgromadzenia majątku realizuje po przysłowiowych „trupach”.
Z drugiej strony ścieżki, którymi kroczą bohaterowie pokazują również jak wiele człowiek jest skłonny poświęcić, narazić, oddać w imię miłości. Alicja poświęcająca swą godność walczy z narażeniem życia o uczucie Juliana. Hanka, świadoma niebezpieczeństwa pomaga zarówno Jakubowi jak i Igorowi, co w końcu doprowadza do nieszczęścia. Adrianna, która zaznając prawdziwego uczucia miłości, zakochania oddaje Emilowi nie tylko całą siebie w sensie fizycznym, ale też siebie odartą z wszelkiej dumy, godności i przyzwoitości. Uczucie to wyzwala w niej instynkty, o których istnieniu nie zdawała sobie sprawy. Wreszcie Emil, którego odrzucona miłość zamieniła w pałającego nienawiścią, bawiącego się i raniącego kobiety brutalnego bawidamka.
,,[…] Targały nim dziwne uczucia. Z jednej strony tęsknota za świeżością pierwszego zauroczenia, gdy wybranka zdaje się być idealna, a miłość fascynująca, z drugiej miał wyrzucał sobie chłopięcą naiwność, bo to piękne uczucie było jedynie wytworem ludzkich marzeń i pragnień o byciu kochanym bez względu na to kim się jest i jakim majątkiem się dysponuje. Tymczasem ta krystalicznie czysta miłość, okazała się być zwykłą dziwką, która przychodzi tylko wtedy, gdy jej dobrze zapłacisz. […]”
Rzeczywiście, jak sugeruje nam tytuł powieści, motorem wszystkich zdarzeń staje się mający różnorakie źródła – gniew oraz pragnienie zemsty. Myśląc o losach Hanki, Ali, Ady, Emila i Julka mam w głowie Agnieszkę Chylińską wykrzykującą piosenkę „Rośnie we mnie gniew”. Utwór ten byłby świetną ścieżką dźwiękową po której mogliby śmiało kroczyć bohaterowie powieści „Zemsta i przebaczenie. Narodziny gniewu”.
,,[…] To było jej życie i chciała sama zdecydować, kiedy je zakończy. Narastał w niej gniew, że inni mogli to zrobić, jednym rozkazem, jednym strzałem, a ona nie mogła. Było to dla niej najgorszą formą zniewolenia, gdy to inni mają w rękach twoje życie i żonglują nim według własnych życzeń. Tak, po okresie złudzeń, a potem apatii, nadszedł moment wściekłości i gniewu. Hanka była zdecydowana i zdeterminowana, a gniew rodzący się w jej duszy dodawał jej siły. […]”
Powieść Joanny Jax jest wyjątkowa w swoim rodzaju również ze względu na fakt, iż w dużej mierze opowiada o wojnie oczami kobiet. To właśnie przez pryzmat ich wrażliwości, poczucia obowiązku, miłości ponad wszystko, niezwykle mocnej przyjaźni i lojalności kroczymy z bohaterami dzień po dniu po opanowanej wojną Warszawie. Co ważne, autorka pokazuje nam, iż mimo nieszczęścia jakim jest wojna, ludzie starali się wieść, być może choćby dla pozorów, normalne życie.
Z niecierpliwością czekam na dalsze losy bohaterów, z nadzieją na ich pomyślny obrót. Pozostaje mi więc wypatrywać drugiej części sagi Joanny Jax „Zemsta i przebaczenie. Otchłań nienawiści”.
,,[…] Sytuacja zmusiła go, aby popatrzył na świat i otaczających go ludzi innymi oczami. Nic nie było takie, jakie dotychczas zdawało się być. Otwierały się drzwi, których nigdy nie chciał otworzyć i ukazały sprawy, których widzieć nie chciał. Czuł, jakby dotychczas się oszukiwał i żył złudzeniami. Tak było wygodniej i bezpieczniej. Żyć w świecie, który poukładał według swoich wyobrażeń. I nagle, jakby we mgle zaczął rozpoznawać kontury i kształty, które tak bardzo nie przystawały do tego, co miał w sercu. […]”
Cały cykl powieściowy „Zemsta i przebaczenie” składa się z następujących tomów:
VI. Dolina spokoju
Za możliwość zapoznania się z powieścią przed jej premierą dziękuję
Wydawnictwa Videograf SA
Joanna Jax (właśc. Joanna Jakubczak) – urodziła się i mieszka w Olsztynie. Absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-przyjęli wiadomość, że autorka tworzy nowy cykl powieściowy – „Zemsta i przebaczenie” – którego kolejny tom („Otchłań nienawiści”) ukaże się w 2017 roku.
Zapraszam na FP autorki KLIK
Zapraszam na FB ,,Miłość do czytania”
(kliknij poniżej)
Miłość do czytania ... 
6 uwag do wpisu “„Zemsta i przebaczenie. Narodziny gniewu” – Joanna Jax [Recenzja Premierowa!]”